Zondag 20 juli 2014: eerste dag Vancouver

Vanacht hoorden we redelijk wat lawaai op de gang na middernacht. Blijkbaar is hier een groots folkfestival in Vancouver aan de gang, vergelijkbaar met het Dranouterfestival bij ons. Vrijdag stond hier Joan Baez op het podium. Ons hotel bulkt van de (minder gekende) artiesten. In de hal zijn twee tafels met hostessen voor de artiesten en buiten staat steeds een mooie wagen klaar om hen naar het festivalterrein te brengen.

Omdat we gisteren zo vroeg zijn gaan slapen, waren Joanique en ik al wakker om 2 uur. Om 3 uur zijn we allemaal wakker en houden ons wat bezig op de computer of op de Nintendo.
Tegen zessen maken wisselen we het bed voor een frisse douche om de dag te starten. Het ontbijt nemen we vandaag in het restaurant dat bij het hotel hoort. We krijgen er toast (zeg maar drie hele grote dikke geroosterde boterhammen) met aardbeienconfituur erin verwerkt en een stapel warme aardbeien erbovenop. De kinderen krijgen gelukkig een kleinere boterham met koude aardbeien. Het valt gewoon niet allemaal op te eten voor één persoon. We besluiten om morgen maar weer gewoon brood in de supermarkt te kopen en in onze kamer te ontbijten.

Lukas is supervermoeid. We trekken ons terug op de kamer en Lukas slaapt voor een uur aan een stuk. Intussen zijn Lore en ik al een klein wandelingetje gaan doen. Het regent zachtjes, maar niet genoeg om ons tegen te houden.

Als Lukas eenmaal wakker is, trekken we naar de winkelstraat om te kijken welke winkels of supermarkten er te vinden zijn. We hebben al snel prijs en kopen er alle benodigdheden voor deze middag en morgenochtend: brood, stokbrood en een paar pistoleetjes, salami, hesp en een kleine pot choco. Er is maar één merk, maar Nutella is voor ons zeker goed genoeg ;-)

Na het middagmaal op de kamer, volgt weer wat platte rust. Je kan niet genoeg uitgerust zijn om de volgende drie weken door te komen.
We lopen langs het gigantische BC Placestadium. Ongelooflijk hoe zo'n groot football-stadium in het midden van een stadscentrum is neergepoot. Onder het gebouw zijn er parkeerplaatsen en ook errond zijn diverse parkings te vinden. In dezelfde buurt is er de Rogers Arena, een ijshocky-stadium, een stuk kleiner maar toch nog groot voor deze omgeving.
We lopen langs het water naar science center, een soort attractiepark met experimenten buiten en binnen. We gaan er niet naar binnen, maar kunnen door het hek wel kijken hoe andere mensen zich wagen aan experimenten over zwaartekracht en technologie. Lukas is heel geïnteresseerd en wil van alles meenemen uit de winkel. Lekker niet dus. Het stemt ons wel tot nadenken dat we best het science center in Calgary gaan bezoeken.

Tegen 16u.30 komen Terry Preston en Gorden McIntyre naar de lobby van ons hotel. Zij vertrekken morgenvroeg naar Bolivië, met een tussenstop in Miami. Ze kwamen al met een klein watervliegtuig overgevlogen vanuit Victoria waar ze nu wonen. Er wordt volop gepraat in de lobby en we gaan samen eten in Yaletown waar Terry een twaalftal jaar gewoond heeft. De kinderen en Joanique eten er chicken-nuggets met goede frietjes. Ikzelf neem zalm op aanraden van Terry. Zij wilden dat ook nemen, maar na enig getater met de ober blijkt het niet echt zalm te zijn, maar iets wat er op lijkt. In ieder geval smaakt het lekker. Er blijkt een soort gerst gebruikt te worden als versiering, voor mij nieuw, maar geen hoogtepunt. De zalm is wel perfekt.
Terry neemt foto's en via de gsm van Gordon worden die naar mijn email gestuurd. De techniek staat voor niks!!

Lukas valt bijna in slaap aan tafel. Hij heeft de jetlag niet goed verwerkt. We hadden verwacht dat Lore hier meer problemen mee zou hebben, maar zij kan er heel goed mee overweg.
Tegen zeven uur ligt Lukas al in bed naar de tv te kijken: de Simpsons maar in lego uitgevoerd... En intussen heb ik alle tijd om dit verslag te schrijven.